Je grootste wens, een kind, is nog niet uitgekomen. Dat is verdrietig, en je wilt graag positief blijven (over dit onderwerp schreef ik eerder een blog, lees hier). Zoals voor zovelen geldt ook voor jou: zolang er hoop is kan je verder. Heb je de energie voor alle afspraken, omplanningen en kilometers. Je houdt je eraan vast dat er nog mogelijkheden zijn. Je ziet als een berg op tegen dat moment, al overkomt jou dat natuurlijk niet, dat die er misschien niet meer zijn.

Veel mensen die ik spreek, benoemen het zo: ‘ik wil alles gedaan hebben wat ik kon. Ik wil mezelf later niets te verwijten hebben.’ En dat is een goed uitgangspunt. Het is ook de reden dat steeds meer mensen psychosociale hulp als onderdeel van het fertiliteitstraject zijn gaan zien. Gelukkig maar. Ook ik vind het heel belangrijk dat jij doet wat bij jou past. Bij jouw leven, jouw toekomst, jouw relatie. Toch kan dit uitgangspunt ook tegen je werken, als je te sterk vasthoudt aan de mantra  ‘geef nooit op’.

De druk om verder te gaan kan heel hoog zijn, ook al voel je die niet zo. De volgende behandeling. Van IUI naar IVF, van IVF naar nog meer IVF, van nog meer IVF naar, noem een voorbeeld, een zwangerschap met donorzaad. Hoe komt het dat je de druk niet altijd voelt? Omdat je zo in het proces zit, en vaak ook omdat je zo geprogrammeerd bent. Dat stemmetje uit het verleden dat tegen je zegt: geef niet op, er zijn nog mogelijkheden.  De biologische klok slaat op hol. Dat stemmetje dat soms op cruciale momenten zwijgt.

Want soms is het goed om even stil te staan op je pad. Je keuzes tegen het licht te houden, een rustperiode in te stellen. Of zelfs te besluiten dat de volgende stap niet goed voor je is. Om te voorkomen dat je later zegt: ik ben te hard doorgehold.  Om de zoveel tijd zie ik mensen die tot de conclusie komen dat ze moeten stoppen. Nee, ik ga niet verder met een donor. Nee, IVF gaat over mijn grens. En dat is dapper, want de vragen uit je omgeving blijven komen en altijd zul je jezelf diezelfde vragen stellen. Je hebt misschien niet alles gedaan wat je kon doen, maar wel wat je moest doen.

Maar het gaat er niet eens zozeer om wat de keuze wordt. Die ligt voor iedereen anders. Juist daarom is het zo belangrijk om alles goed af te wegen.

Vind jij het ook moeilijk om die afweging te maken?  Het is jouw proces, maar je hoeft het niet alleen te doen. Neem eens contact op voor een eerste gesprek!

contact