De moed om kwetsbaar te zijn.

Op aanraden van anderen bekeek ik de Ted-talks van Brene Brown, een onderzoeker die zich al meer dan 10 jaar bezighoudt met ‘vulnerability’. Inderdaad de moeite waard om te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=iCvmsMzlF7o
Kwetsbaarheid als ‘ability’, het woord voor vaardigheid. Die vaardigheid om kwetsbaar te zijn hebben we niet meer, zegt Brene Brown, en het gevolg is dat we hoe langer hoe dikker, hoe langer hoe verslaafder en hoe langer hoe perfecter worden. We doen alles om de duistere gevoelens die we hebben te maskeren. Dat raakt aan een van mijn thema’s: dat er in onze cultuur niet meer gevoeld mag worden. Na drie maanden rouwen oppert de dokter al een antidepressivum, en wordt er in je omgeving niet meer gevraagd hoe het met je gaat. Niet door de rouw heen, maar er omheen. Positief blijven, doorgaan met wat je deed en blij zijn met wat je hebt. Maar het werkt niet. Net als zoveel in het leven moet je het aangaan om het achter te kunnen laten.
Antidepressiva vlakken het verdriet af, maar ook de vreugde en het genieten. Brene Brown gaat nog verder: als we de minder mooie dingen niet meer willen voelen, niet meer kwetsbaar willen zijn, kunnen we de vreugde ook minder voelen. Je kunt niet selectief emoties weren. Negatieve emoties weren betekent dat ook de mooie gevoelens minder binnenkomen. En ook de mooie gevoelens maken je kwetsbaar, zoals liefde. Het kost moed om van iemand te houden, want er zijn geen garanties.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *