Als je een regenbui verwacht, kan je jezelf beschermen door een paraplu mee te nemen.  Of een regenjas.  Ikzelf ben zo’n laisser-faire type: ik zie wel. Die paraplu, pure ballast en als je hem bij je hebt gaat het toch niet regenen. Dat zorgt ervoor dat ik mezelf regelmatig terugvind in een portiek, inwendig sakkerend omdat ik niet opschiet.

Als je een grote teleurstelling verwacht, kan je je daarop in stellen. Verwachtingen temperen, noemt men dat. Het is een eenvoudig principe. Je houdt jezelf voor dat het toch wel niets zal worden, dat de kans groot is dat het niet zo uitpakt als jij wenst, in de hoop dat je gevoelens straks mee zullen vallen. Je gooit er alvast een aantal argumenten tegenaan. Je zegt bijvoorbeeld bij de eerste Ivf-behandeling dat je er daarna nog twee hebt. Er zijn nog mogelijkheden, kansen. Als je een zoekactie hebt gedaan, en je gaat je halfbroer voor de eerste keer in je leven zien, houd je jezelf voor dat mensen nu eenmaal niet altijd met elkaar op kunnen schieten. Dat gebeurt. Ook anderen kunnen dat soort dingen tegen je zeggen, om te proberen jou te beschermen tegen de heftige emoties die misschien komen. Het vreemde is, dat als iemand anders het tegen je zegt, dat niet altijd even welkom is.

Met dit soort ‘verwachtingsmanagement’  houd je jezelf op de been. Je blijft functioneren en je kan doen wat je je hebt voorgenomen. Toch komen die gevoelens waar je bang voor was, eigenlijk altijd. De moed zakt je voor een tijdje in de schoenen, of je merkt gewoon dat die argumenten wel waar zijn, maar niet de hele waarheid.  Gevoelens en de ratio zijn twee heel verschillende dingen. En gelukkig bestaan ze naast elkaar. Ik ben altijd weer onder de indruk hoe dit werkt. Mensen vertellen me wat zij tegen zichzelf zeggen om de emotionele schok te voorkomen.  Vaak weten ze, gezien vorige ervaringen, precies dat de emoties evengoed zullen komen. En dat het nodig is om die emoties dan een tijdje toe te laten. Niet dat het zo simpel is als het klinkt, natuurlijk.  En zo weten ze mij dan gelukkig te vinden.

Herken jij je hierin? Of heb jij hulp nodig bij het omgaan met de emotionele achtbaan? Reageer op deze blog en deel je tips,  of vul het contactformulier in!