Kaat en haar man hebben geen kinderen, omdat zwanger worden niet lukt. Bij IVF, wat ze twee keer hebben geprobeerd, zijn onvoldoende eicellen vrijgekomen en de embryo’s die teruggeplaatst konden worden leidden niet tot een zwangerschap. Het hele proces heeft lang geduurd en ze hebben er veel verdriet van, wat ze ook delen met vrienden en familie. Beiden zijn extravert en praten regelmatig over wat hen is overkomen, en over het verdriet dat ze geen gezin zullen hebben.

Een jeugdvriendin van Kaat biedt aan om draagmoeder te worden. Zij heeft een man en twee kinderen en wil Kaat nu graag helpen met het vormen van een gezin. Ze gaan dagelijks met elkaar om, kennen elkaar door en door. Weten hoe de ander een kind opvoedt, hoe ze denken. Kaat heeft er alle vertrouwen in dat haar vriendin het voor elkaar zal krijgen, ook het afstaan van het kind zal echt geen probleem zijn. Maar toch, hoe zal dat gaan met de kinderen van haar vriendin, en met haar man? Ze vraagt bedenktijd, die ze natuurlijk krijgt, want dit wordt geen makkelijk besluit.

Vanaf de dag van het aanbod gaat het niet goed met Kaat. Als ze ja zegt wordt ze misschien moeder, maar ze ziet veel beren op de weg. Zal ze het echt kunnen zien als hun kind, als het biologisch voor de helft het kind van haar beste vriendin is? Heeft ze een gelijkwaardige rol in de opvoeding? Hoe zal het zijn voor het kind en wat moet ze het vertellen? Allerlei vragen buitelen over elkaar heen, vooral ’s nachts in bed. Ze slaapt dus ook niet meer.

‘Nee, bedankt’ zeggen? Wat zal haar vriendin daarvan vinden? En de beide mannen? Haar eigen man spreekt zich niet erg duidelijk uit maar ze denkt wel te weten dat hij graag ja zou zeggen. Hij zou zo’n superfijne vader zijn. Moet ze hem dat ontnemen? Alles zal veranderen bij een nee. Maar ook bij een ja.

Het is prachtig dat haar vriendin dit aanbod heeft gedaan, het zegt veel over haar als persoon en over de hechte band die ze hebben. Het is geweldig dat Kaat deze keuze heeft, waar anderen die niet hebben. Maar het neemt een enorme verantwoordelijkheid mee, dit besluit dat ze moet nemen, en het zal invloed hebben op de rest van haar – hun- leven.  En wat meer is, zolang het besluit niet genomen is zal ze deze druk blijven voelen…

Dit verhaal is uiteraard geanonimiseerd, maar gebaseerd op de werkelijkheid van alledag in mijn praktijk. Het is bedoeld om te illustreren welke dilemma’s spelen in het leven van draagmoeders en wensouders, in het kader van de themaweek ‘draagmoeders en wensouders’.