Hoe word je een expert?
Door te leren, door vlieguren te maken. Boeken lezen, mensen spreken, onderzoek doen. Dat begint natuurlijk met een meer dan gemiddelde hoeveelheid interesse voor het onderwerp en met de ambitie om deskundig te worden.
Volgens een internet-deskundige op het gebied van expertise moet je dan minimaal twee uur per week aan je onderwerp besteden om expert te worden en te blijven op jouw onderwerp. En is er voor zowat ieder onderwerp wel een deskundige te vinden in ons land.
Nou, dat klopt. Meestal een heel dorp aan deskundigen. Dat wil zeggen, als je je dagelijkse portie deskundigheid op facebook probeert tot je te nemen. Zelf had ik iets anders in gedachten. Daarom heb ik me de afgelopen twee jaar op een studie pedagogiek gestort. Maar die is nu afgelopen en ik mis mijn stokpaard.
Nu is het zomer en ik ben een buitenmens. Alleen, dat zijn de anderen ook in de naoorlogse buurt waar ik woon. Gezellig hoor, een vader die van zonsopgang tot zonsondergang ‘goedzo’ loeit en iedere dag papadag heeft. Of de buren links, rechts, voor en achter die allemaal een zwembad hebben. Superleuk natuurlijk, voor de kids. Voor mij niet, want behalve een buitenmens ben ik ook een mens die erg veel, oke, misschien bovengemiddeld, behoefte heeft aan stilte. Daarom heb ik een deel van mijn vakantiegeld besteed aan een hoofdtelefoon met ANC. Klinkt als een bekende afkorting, maar de ANC die hier bedoeld wordt is Active Noise Cancelling. Nou, dat was geen moment te vroeg. Heerlijk, die rust. Vind ik dan, mijn huisgenoten vinden dat ding helemaal niks omdat ze niet kunnen zien of ik wat hoor.
En door dat ding gebeuren er weer andere dingen. Ik neem allerlei extra info tot me via podcastst, luisterboeken, en helaas facebook. Ik vraag me af of er eigenlijk voldoende deskundigheid is over STILTE. Waarom doet me dat bijvoorbeeld goed? Hoe komt het dat ik een flink bedrag overheb voor een stuk helpende techniek, en een ander liever naar een druk en lawaaiig evenement gaat, stel dat dat op dit moment zou kunnen? Waarom heb ik niet graag dat mijn partner midden in de nacht de hond roept uit piëteit voor de buren en hebben diezelfde buren aan zoiets geen boodschap?
Stilte privé is een ding, maar in de spreekkamer is die ook vaak welkom en nuttig, om iets wat gezegd is te laten indalen of iets wat niet gezegd kan worden een podium te geven. Soms tot ongemak van de client. In het begin van mijn carrière was ik er als de dood voor: stilvallen was geen optie. Nu zeg ik soms gewoon: we weten het even niet meer. Dan ontstaat er vaak al snel weer iets nieuws.
En ja, een nieuwe weg is ingeslagen. Niemand weet waar naartoe en ikzelf al helemaal niet. Maar de komende tijd ga ik me erin verdiepen.
In stilte.
Heb je ideeen over stilte? Ervaringen? Waarover moet er geschreven worden, wat moet er onderzocht worden? Ik ben blij met je reactie!