Deze maand heb ik mezelf volgeboekt met bijscholingen. Wel even buffelen, maar dan heb ik het ook weer even gehad. Voor mij staat bijscholing gelijk aan inspiratie. Ik bestel daarna bij bol.com boeken en leuke hebbedingetjes, of ga bij de Action langs. En ziedaar, tegenover het dominicanenklooster in Zwolle, de locatie van gisteren, was zo’n winkel gevestigd. Ik wilde al een tijdje nieuwe opschrijfboekjes voor bij de EMDR-behandelingen. Om aan mijn (toegegeven, infantiele) Pokemonverslaving tegemoet te komen barstte het van de pokestops dus de pauze was ook snel gevuld. Kortom, mijn dag en mijn geld waren goed besteed en ook de beroepsvereniging zal tevreden zijn.

Bijscholing is belangrijk als je als therapeut kwaliteit wil bieden, maar ik doe het niet alleen voor de studiepunten. Evengoed komen mijn cliënten niet altijd als ze helemaal vastgelopen zijn, maar soms eerder. Of gewoon een paar keer per jaar om de knelpunten eens te bespreken. Dat kun je onnodig vinden, maar het is wel een goed voorbeeld van voor jezelf zorgen. En welbeschouwd evengoed, zo niet beter besteed dan een bezoek aan kapper, tandarts of schoonheidssalon.

Ook komen ze om te voorkomen dat er genezen moet worden, zoals bij besluiten rond kinderwens. Sta ik er achter om zwanger te worden met hulp van een donor? En als dat alleen anoniem kan, dan ook nog? Wil ik wel alleen moeder worden, of zie ik er dan toch vanaf, hoe moeilijk ook? Al die dingen die vooraf afgewogen kunnen worden, en moeten worden.

En al gaat het om serieuze dilemma’s en groot verdriet, toch hoeft therapie niet altijd zo heel zwaar te zijn. Er wordt ook gelachen, door de tranen heen.