Donor en kind

Als je ter wereld bent gekomen met hulp van een donor, ben je opgegroeid met je biologische moeder en je vader. Niet ieder KID-kind weet dat van meet af aan. Wel roept het vaak vragen op over de relaties binnen en buiten je gezin van herkomst. Donoren zijn niet altijd te achterhalen, ook niet nu de  DNA-databank  al een tijd bestaat, en hem niet kennen kan voelen als jezelf niet kennen.  Ouders vinden praten hierover niet altijd gemakkelijk, en hoe begin je hier zelf over?
Na een aantal gesprekken zal je merken dat je hier beter mee om kan gaan. Als dat nodig is, worden anderen bij de hulpverlening betrokken.

Als donorkind kan je vragen hebben over je herkomst, en behoefte om meer te weten daarover. Dat is niet altijd mogelijk. De komst van de DNA-databank heeft veel veranderd, maar meer weten kan ook een emotionele belasting zijn. Voor je gaat starten met zo’n traject is het verstandig om een weloverwogen besluit te nemen. Door mijn ervaring met matchen van donors en kinderen, maar ook van halfzussen en -broers, kan ik je hierbij begeleiden aan de hand van wat voor jou belangrijk is.

Onrust

Wat als je broer, van dezelfde donor,  toch je halfbroer blijkt te zijn? Naar aanleiding van het nieuws over misstanden bij de klinieken, bijvoorbeeld Bijdorp, kan onrust ontstaan in je gezin. Ook als ouders kun je daarover grote zorgen hebben. Counseling is daarbij onontbeerlijk.

Voorlichting en besluitvorming

Steeds vaker komen er vragen van ouders over de voorlichting van hun kind: op welk moment, en hoe pak je dat aan? Hoe is het voor een kind om op latere leeftijd te horen dat een van de ouders niet biologisch is?  Maar ook voor de besluitvorming, al voor de zwangerschap, is het goed om gespecialiseerde counseling in te schakelen.  Ethische vragen spelen hierbij een rol, en je kunt niet alles van tevoren zelf inschatten.

Regelmatig deel ik op deze site artikelen over hoe het is om donor te zijn, schrijf ik blogs en plaats ik actualiteiten over donorkinderen.

Plan een afspraak

 

Wilma heeft ons op een hele goede manier geholpen om ons voor te bereiden op het gesprek met onze kinderen over de manier waarop zij zijn verwekt. Want ons heel erg hielp was het bespreken van onze eigen emoties en om beter te begrijpen wat het voor onze kinderen betekent. Vooral ook begrijpen dat het niet een eenmalig iets is om het aan de kinderen te vertellen maar dat daar nog een heel proces achteraan komt. Daardoor hebben we het op een goede manier kunnen vertellen wat voor ons gevoel heel erg belangrijk is geweest om deze boodschap en onze liefde voor hen naar onze kinderen zo goed mogelijk over te brengen.