In het artikel in de Standaard over Veerle Laureyns, hier te lezen, komt dit ook duidelijk naar voren. Zij vertelt dat de artsen het zwanger worden via een gedoneerde eicel omschreven als niet belangrijk, omdat het om de band zou gaan die je met je kind hebt. Aan de andere kant hoorde Veerle in het debat over draagmoederschap dat juist de herkomst van het kind zo belangrijk is ‘en dat kan niet allebei waar zijn’. In een samenleving waar iedereen haar eigen waarden heeft en dus haar eigen waarheid, is debat nodig om te komen tot morele ‘afspraken’. Ook over dat wat niet in de wet staat.
Verschillende belangen
De kinderwens begint bij de ouders. Zij zijn het die de besluiten nemen. Soms doen zij dat heel bewust, vaker eigenlijk niet, omdat zij hun wens volgen, hun behoefte. Daar is niets mis mee, dat is altijd zo geweest. Door de eeuwen heen zijn er altijd kinderen geweest die in hun meest vertwijfelde momenten tegen hun ouders hebben geroepen dat zij hier niet om hebben gevraagd. Lang was het zo dat je kinderen kreeg, of niet. In de huidige tijd begint het krijgen van een kind met het nemen van een besluit. En dat houdt in dat je ook besluit voor het kind, dat een eigen belang heeft. Vanuit de (gevolgen)ethiek zou hier gekeken moeten worden wat de gevolgen zijn van jouw besluit voor alle betrokkenen, waarbij het uitgangspunt is dat niemand geschaad wordt.
En hier wordt het moeilijk, omdat je niet nu al kan weten of en wanneer het kind geschaad wordt. Schaadt het je kind, je toekomstig kind, dat hij/zij van een donor afstamt, al dan niet anoniem? Hoe kan je dat bepalen? Schaadt het jou als je ervoor kiest om niet voor een donor te gaan? Dat antwoord is een stuk gemakkelijker en is meestal ja.
Een ethisch besluit nemen kan nu steeds meer op basis van wat andere donorkinderen zeggen. Gelukkig weten we daarvan nu meer. Hun ervaringen wegen nu vaker mee, maar het zijn hun ervaringen, met hun eigen context. Die van jouw kind zal heel anders zijn. Hoe? Dat weet je niet. Uiteindelijk is het aan jou: alleen jij en je partner geven de doorslag.
Onderbelichting van psychosociale zorg
In het artikel geeft Veerle Laureyns aan dat door de medische wereld het zwanger worden via donorcellen eerst vooral medisch bezien wordt, en dat de emotionele kanten naar haar idee weggewuifd worden of in ieder geval minder aan bod komen. Zij wenste dat ze hierbij begeleid zou kunnen worden. Dat kan, en sterker nog, dat moet. Ja, je moet zelf de beslissingen nemen op basis van factoren die abstract zijn. Maar al te vaak nog worden die beslissingen eigenlijk niet bewust genomen omdat het medisch traject gewoon doorgaat. Bij het nemen van die beslissingen is het onmogelijk te weten of je de juiste keuze maakt. Het is niet te voorzien welke emoties je in het hele traject zal voelen. Juist daarom is professionele psychosociale begeleiding bij een medisch- of donortraject onontbeerlijk. Dat doet recht aan alle belanghebbenden, en niet in de laatste plaats aan het kind. Het kind dat nog geen stem heeft, en de ouders die nog de woorden niet weten te vinden – zij vormen samen de context waarin belangrijke beslissingen genomen moeten worden.
Geïnteresseerd in begeleiding bij zwangerschap en ouderschap via donorcellen? Ben jij zelf donorkind en worstel je met vragen hierover? Ben je donorpapa of – mama en vind je het moeilijk je kind voor te lichten? Kijk op www.kokardecounseling.nl voor Zuid-Nederland. Voor de andere therapeuten in Nederland, informatie vindt u op www.psychosociaal-therapeuten.nl