Kinderloosheid verwerken is een moeilijk proces waarover veel aannames bestaan. ’Je moet het als stel doen’, hoor je uit je omgeving. Lukt dat niet, en lijkt het alsof jij en je partner niet op hetzelfde spoor zitten, dan vraag je je af of je misschien iets verkeerd doet. Anderen zeggen juist dat je het toch allebei alleen moet doen en niet teveel van elkaar moet verwachten.  Dat kan maken dat je je partner uit de wind wilt houden, niet lastig wilt vallen met je verdriet.

De waarheid is natuurlijk dat iedere relatie anders is, en ook ieder verwerkingsproces. Dat maakt het juist zo moeilijk.  Zit je partner nog helemaal in de boosheid, heeft hij een schil van onverschilligheid om zich heen gebouwd, terwijl jij al bezig bent met het verkennen van andere mogelijkheden?  Dan kan dat een behoorlijke druk op de relatie leggen. Soms zit er niets anders op dan wachten, maar de tijd is bepaald geen bondgenoot bij een kinderwens. Het is een wankel evenwicht tussen de ander ruimte geven en elkaar niet willen verliezen.

Blijf zoeken naar wat je deelt, wat je bindt. Het verdriet is hetzelfde, maar de verwerking is anders.  Geef aan wat je nodig hebt, vraag wat de ander bezighoudt, en bedenk dat vandaag vandaag is. Verdriet verandert en grenzen verschuiven.  Geen stap kan worden gezet voordat de weg daarvoor bewandeld is.